به گزارش افلاکیون، سالهاست که با غده سرطانی به اسم «آلودگی هوا » دست و پنجه نرم میکند. سالهاست که شریان تنفسی تهران بیمار است اما، تکه تکه و بریده بریده نفس میکشد تا زنده بماند چرا که؛ خانه بیش از ۹ میلیون انسان است. اما چه شد که این درد و رنج بر جان بی رمق تهران سنگینی میکند و به تراژدی هولناکی مبدل شده و بدخیم تر از هر سرطانی بر این شهر آوار شده است.
برای توصیف این تراژدی هولناک از مفهوم «مسائل بدخیم» وام میگیریم تا پیچیدگی مشکل را نشان دهیم. مفهوم «مسائل بدخیم» از دهه ۱۹۷۰ وارد ادبیات علوم اجتماعی شده است. این دست مسائل دارای ۴ ویژگی هستند. ۱- فرصت رو به پایان است. ۲- اشخاصی که مسبب مساله اند در پی راه حل آن نیز هستند. ۳- اقتدار مرکزی برای پرداختن به مساله یا ضعیف است یا اساسا وجود ندارد و ۴- بی توجهی عامدانه و عقلانی در این روند وجود دارد که پاسخ به مشکل را به آینده موکول میکند و مهمتر از همه پاسخها در سطح عقلانیت کوتاه مدت و نه برنامه ریزی بلند مدت پایدار ارائه میشود.
